Nerde O Eski Bayramlar

Eskiden büyüklerimiz derdi, dedelerimiz, ninelerimiz, amcalarımız, teyzelerimiz: Nerde o eski bayramlar diye. Çok anlamazdık arada kulak kabartır masal gibi dinlerdik. Şimdi ne demek istediklerini o kadar iyi anlıyoruz ki. Artık biz 90 lar nesli böyle serzenişlerde bulunmaya başladık. Yaş aldıkça ibre misali tersine dönüyor işte.

90 lar kuşağı çok iyi bilirler, ben ve benim emsallerim. Bayramdan günler önce heyecanımız başlardı, bayram telaşı. Bayramın gelişi herkeste bir neşe ve mutluluk yaratırdı. Annelerimiz günler öncesinden bayram temizliği yapar, ikramlıklar hazırlanırdı. Dolmalar, zeytin yağlısı ayrı etlisi ayrı, baklavalar, kadayıflar, börekler.... Temizlik farklı olurdu, bütün ev temizlenir, bayrama özel vitrin örtüleri değişirdi. Kullanmadığımız sadece misafirlere has olan salonun kapısı açılır, girmemize izin verilirdi. Tüm aile alışverişe çıkardı. Karınca kararınca bütçenin el verdiği doğrultuda ev fertleri yeni kıyafetler alırdı. Bayramdan bir gün önce, yani arife günü mutlaka banyo yapılırdı. Çünkü büyüklerimiz derdi ki arife suyuna girersen boyun bir arpa kadar uzarmış.

Bayram sabahında tüm radyolarda, bayrama özel türküler, şarkılar çalınırdı. Bunlardan en güzeli de Barış abinin 'Bugün Bayram' şarkısı... Arife gecesi uyumak biz çocuklar için o kadar zordu ki çünkü çok heyecanlanırdık. Başucumuzda duran bayramlıkları giymek için sabırsızlanır, bir türlü uykuya dalamazdık. Nerde öyle çeşit çeşit mağazalar, pazardan alınan cimcimeli kumaşla annemin diktiği elbise benim için en güzel bayramlıktı. Rugan kırmızı ayakkabıları unutmak mümkün mü, beyaz çorabım, hepsi başucumda. Bir an önce sabah olsun diye dua ederdim.

Sabah erkenden kalkar hemen yepyeni bayramlıklarımızı giyerdik. O güzel kıyafetlerle dışarı çıkmak biz çocuklar için muazzam bir duyguydu.

Bayramlıklar giyildikten sonra tüm aile güzel bir kahvaltı yapardık, kahvaltı masasındayken kapı çalardı, çocuklar iyi bayyamlayyyyyy diyerek bayram şekerlerini alırlardı. Sonra biz çıkardık şeker toplamaya.....

Davulcu harçlığını almak için bayram sabahı gelirdi, güzel bir mani patlatır, babamız da ona cebinden çıkarır para verirdi. Sonra, ilk önce büyükler ziyaret edilirdi. Yaşıyolarsa, hala, dede ve ninelerimize bayramlaşmaya giderdik. Allah rahmet eylesin, ananem her bayram harçlığımı oyalı bir mendilin içine koyar verirdi zaman mendilden ziyade harçlık benim için çok önemliydi. Âmâ şimdi o oyalı mendilin değerini çok daha iyi anlıyorum. Ölen büyüklerimiz için kabir ziyaretinde bulunurduk zaman bizi ürkütse de dua etmek içimize bir rahatlık verirdi. Sonra başlardık bayram ziyaretlerine, el öpmeler, sunulan ikramlıklar, dökülen kolonyalar, ikram edilen şekerler, içilen kahveler. En çok ta kahve içmek isterdim. Annemin: hayır çocuklar kahve içmez.... demesi hala kulaklarımda, kahve daha da merak uyandırır kokusu bizi cezb ederdi. Bayramda herkes en az iki kilo alırdı.

İşin en güzel kısmına gelelim. Bayram harçlıklarımızı aldıktan sonra soluğu mahallede alırdık. Gün hiç bitmesin isterdik. Bayram günlerinde sokaklar panayır alanı gibi olurdu. Bütün çocuklar dışarı çıkar, bayramlıklarını birbirine gösterirdi zaman AVM ler yoktu. Toplanan bayram harçlıkları mahallenin bakkalında ıslatılırdı. Laf aramızda en çok leblebi tozunu severdim.....Erkek çocuklar maytap, torpil, kız kaçıran, ile yakınındakini korkuturdu. Benim de en korktuğum şeydi. Erkekler uzun eşek oynar, kızlar ip atlardı. ‘Laleli bir içeriye gir, ipten tut dışarıya çık'en sevdiğim oyundu. Körebe, yakartıp, saklambaç en sevilen oyunlardı.

Mahallede seyyar salıncakçı gezerdi sokak sokak. Şimdinin lunaparklarında bindiğimiz devasa döner salıncakları o zaman küçücüktü. Hepimiz sıraya girerdik bu zevki yaşamak için. Sonra elma şekeri, macun, pamuk şekerci gelirdi, ve hiç istememekte akşam olurdu ve biz evlerimize girerdik. Ertesi gün gittiğimiz eş dost bize iadeyi ziyarette bulunurdu. Onların çocuklarıyla oynamak farklı bir eğlence olurdu bize.....

İşte böyle neşeli böyle dolu dolu geçerdi bayramlar... Mutlulukla, heyecanla, coşkuyla, şekerle, şerbetle

Gelelim günümüze.....Böyle iyiydi aslında....Maalesef eski bayramların yerinde yeller esiyor. Hele ki andemiyle mücadele ettiğimiz şu günlerde, bayramların çok ta önemi kalmadı, sağlığın, nefes almanın bir yudum sıhhatin değeri paha biçilemez. İşte ben de bu gün, sizler için Türkiye İçin Dünya için sağlık diliyorum ve ümidimi kaybetmedim. Daha nice sevgi dolu beraberce geçireceğimiz bayramlar çok yakında....Değişim Medya, Değişim radyo ailesi olarak, başta Semih Çolak, Özkan Doğan ekip arkadaşlarım Çiğdem Koç, Muhammet Sorhan, Özge Cerrah, Özgür Barış, Ferhat Gedik ve bendeniz Elif Yapıcı, Sağlıklı nice bayramlar dileriz. Kalın sağlıcakla......